.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ஏன் என்று தெரியாமல்
நம்மிருவருக்கும் பல பல சண்டைகள்...
சிரிக்கவில்லை...
பேசவில்லை...
சமாதானம் இல்லை...
மன்னிப்பும் இல்லை...
எப்படி எப்படியோ ... இருவரும்
பேசியும் விட்டோம் ...
பின்னொரு நாளில் வந்த ஒரு
ஏகாந்த பொழுதில் ,
மெல்லிய குரலில் சொன்னாய் ...
"இன்று போல் என்றுமே இருந்துவிடு என்னோடு"
வாழ்வினில் தொலைந்து போககூடாத
பொக்கிஷம் நீயல்லவா என் தோழி ...
அடிக்கடி காணாமல் போனாலும்
நொடிக்கொருமுறை வந்துபோகிறாய்... நம்
நட்பென்னும் நாட்குறிப்பேடுகளில்...
வருடங்கள் மாறினாலும்,
வாடாத வசந்தமாய் மாறாமல் நீ மட்டும் ....
குணா ...
No comments:
Post a Comment